Μπαίνοντας στο θάλαμο του νοσοκομείου εκείνη την Πέμπτη το βλέμμα μου έπεσε αμέσως σε εκείνο το φούξια χαμόγελο στο βάθος του δωματίου...δεν μπορούσα να μην μαγνητιστώ από το υπέροχο εκείνο χρώμα στο χείλη της κας Κ .

Πήγα προς το μέρος της, κάθισα δίπλα της και την άκουγα παρατηρώντας την....Έμαθα τόσα πολλά εκείνη τη μέρα..έμαθα τι σημαίνει αξιοπρέπεια, θάρρος, αισιοδοξία, αλήθεια, ευθύνη και φροντίδα εαυτού...ακόμα και στις πιο δύσκολες συνθήκες...αυτές ενός νοσοκομείου....

Γιατί όταν το λέει η καρδιά τα πάντα μπορούν να έχουν χρώμα!...και εκείνη την μέρα όλα είχαν χρώμα φούξια!