18 Χρόνια Εθελοντισμός 2004-2020
Τίποτε δεν μπόρεσε να σταματήσει αυτή τη διαδρομή παρά μόνο η πανδημία.

  Θέλω πάντα να πιστεύω πως θα εξελιχθούν τα πράγματα προς το καλύτερο,άλλωστε αυτό μου έδειξε η διαδρομή μου όλα αυτά τα χρόνια στον εθελοντισμό.

  Το 2004 ξεκίνησα ως εθελόντρια της κοινωνικής υπηρεσίας του νοσοκομείου "Άγιος Σάββας" και μαζί με τους άλλους εθελοντές και την κοινωνική λειτουργό την κα. Μαρία Παπακωνσταντίνου είμαστε πάντα δίπλα στον ασθενή με αγάπη.

  Θυμάμαι που σε μία εκπαίδευση, μου είπε το καταπληκτικό :"Δεν σε στέλνω εκεί για να δώσεις βιβλία, αλλά για να χτυπήσεις την πόρτα του ασθενή και να τον βγάλεις ένα δευτερόλεπτο από τις σκέψεις του. Καταλαβαίνεις πόσο σημαντικό είναι αυτό?"

   Μέσα από τη δράση μας στο νοσοκομείο διαπιστώσαμε ότι οι ασθενείς που έρχονται από επαρχία για θεραπείες δεν έχουν πού να μείνουν και προσπαθούσαν να διανυκτερεύσουν στο νοσοκομείο.

Έτσι γεννήθηκε η ιδέα του " Ζητείται Στέγη".

Ο αγώνας που δώσαμε για το διατηρητέο κομμάτι των προσφυγικών πέτυχε! Ακουστημαμε! Κάναμε τον σύλλογο "Πνοή Αγάπης" και στη συνέχεια αποκτήσαμε τους δύο ξενώνες!

   16 χρόνια δεν θα έλεγα ότι είναι πολλά αλλά θα έλεγα πως ήταν δημιουργικά και καταφέραμε σπουδαία πράγματα παρά τις αντίξοες συνθήκες και την έλλειψη κρατικη βοήθειας.

   Δημιουργήσαμε ένα ασφαλές περιβάλλον για τους ασθενείς και τους συνοδούς τους και προσπαθήσαμε να απαλύνουμε τον πόνο και την αγωνία τους.

  Μάθαμε μέσα από συνεχή εκπαίδευση και την καθοδήγηση του της κας Παπακωνσταντίνου πως ο εθελοντισμός θέλει δέσμευση, σταθερότητα ,συνέπεια σε ότι αναλαμβάνεις, σεβασμό προς τους άλλους και στο φορέα που ανήκεις.

  Εύχομαι να πάνε όλα καλά και να γυρίσουμε  σύντομα στο έργο μας ωστε να προσφέρουμε τη βοήθειά μας στους συνανθρώπους μας που την έχουν ανάγκη.