4 χρόνια πριν γνωρίσαμε την Αθήνα από άλλη πλευρά, αυτή του νοσοκομείου και όχι της διασκέδασης. Θυμάμαι πόσο δύσκολο ήταν όλο αυτό. Να αφήνεις τα 3 σου παιδιά πίσω και να φεύγεις κυριολεκτικά κομμένη στα δύο για να παλέψεις για τον άνθρωπο σου,τον πατέρα τους. Δύσκολος δρόμος με μεγάλη "ανηφόρα". Έκλαψα πολλές φορές και λύγισα άλλες τόσες, προσευχήθηκα όμως περισσότερες φορές να βρω δύναμη να αντέξω και ΝΑΙ ΑΝΤΕΞΑ . Είμαστε εδώ ενωμένοι δυνατοί να πάμε παρακάτω. Για όλα αυτά όμως είχαμε στήριγμα την οικογένεια μου και τους φίλους μας την κρυφή μας δύναμη. Σε ένα από τα ταξίδια μας γνωρίσαμε και τους ανθρώπους της Πνοή Αγάπης όπου πολύ γρήγορα γίναν οι κρυφοί μας σύμμαχοι στο δικό μας πόλεμο. Δίπλα μας πάντα να μας στηρίζουν και να μας φροντίζουν με το καλύτερο τρόπο. Πάνω από όλα να φροντίζουν την ψυχή μας να αντέχει. Όσα ευχαριστώ και να πούμε σε όλους αυτούς τους ανθρώπους είναι λίγα. Όσα βραβεία και να κερδίσουν πάλι λίγα θα είναι. Έχουν κερδίσει ένα όμως βραβείο αυτό της ΚΑΡΔΙΑΣ μας και δεν αλλάζει με τίποτα αυτό. Με τη βοήθεια τους και των γιατρών μας Theodore Kormas Αλέξανδρος Αρδαβάνης Elpida Magou Vicky Vlassi και των υπέροχων νοσοκόμων μας Maria Parou καταφέραμε να είμαστε εδώ όλοι μαζί. Αν κάτι έμαθα όλα αυτά τα χρόνια είναι να γίνω καλύτερος άνθρωπος και να βάλω και εγώ ένα μικρό λιθαράκι στον εθελοντισμό όπως έμαθα στη Πνοη Αγάπης έτσι ήσυχα αθόρυβα όπως αξίζει σε αυτές τις καταστάσεις.
Σας ευχαριστούμε για όλα ΟΛΟΥΣ σας.
Louisa Gergola